دستت رو به من بده امیرحسین. بیا بیا...

و اینک رمضان است هنگامه جلای دل در بارش مدام اشک. رمضان الهام بخش رهپویانی است که در بن بست راه می جویند و در ظلمت و خفقان رهایی را جستجو می کنند. مضان معیار و میزانی است، تا تو در بی آبی عاشورآب شوی و آنگاه که شمشیر صفیر کشید و فرق شکافته علی و خون سر برداشت به آسمان، با طنین صدای فزت و رب الکعبه، خوشبختی را معیار بخشی، و فراتی از اشک بر گونه هایت جاری کنی تا حلقوم عدالت تشنه نماند. و دررمضان کربلایی را که به وسعت تاریخ گسترده حسین را یاری کنی و ذوالجناح همت را زین کنی و هم نوا با فرق شکافته علی (ع) پیمان یا حسین نشکنیم و در شب حادثه گریزگاه نجوییم. رمضان فصل بیدار باش دل های خفته است تا شریانت با شریان بریده عاشورا و فرق شکا...

بعد از تو لب سفره کپک زد مولا                                 صد کاسه بی شیر ترک زد مولا گفتند مگر فکر یتیمان هم بود                               این حرف به زخممان نمک زد مولا ...