سلام بر رمضان...
و اینک رمضان است هنگامه جلای دل در بارش مدام اشک. رمضان الهام بخش رهپویانی است که در بن بست راه می جویند و در ظلمت و خفقان رهایی را جستجو می کنند.
مضان معیار و میزانی است، تا تو در بی آبی عاشورآب شوی و آنگاه که شمشیر صفیر کشید و فرق شکافته علی و خون سر برداشت به آسمان، با طنین صدای فزت و رب الکعبه، خوشبختی را معیار بخشی، و فراتی از اشک بر گونه هایت جاری کنی تا حلقوم عدالت تشنه نماند. و دررمضان کربلایی را که به وسعت تاریخ گسترده حسین را یاری کنی و ذوالجناح همت را زین کنی و هم نوا با فرق شکافته علی (ع) پیمان یا حسین نشکنیم و در شب حادثه گریزگاه نجوییم.
رمضان فصل بیدار باش دل های خفته است تا شریانت با شریان بریده عاشورا و فرق شکافته رمضان پیوند خورد و از طواف کعبه عشق باز نمانی و هم صدا با محمد (ص) همراز شبهای قدر باشیم ...
که اگر کربلا نبود امروز زیر پای ستم یزید قهرمان زمان بود و معاویه اسطوره عدالت و جوانمردی! و اگر رمضان نبود امروز علی (ع) در بلندای تاریخ اینگونه تابناک نمی درخشید.
پس سلام بر رمضان که مدرسه تقوی و درس استقامت و ماه تولد حسن(ع) است. او که صلحش طومار افشاگری بود تا تمامی ارزشهای ناب در صرصر نفس بلعیده نشود. رمضان فصلی است و فرصتی است برای روییدن و جوانه زدن، هنگامه رستن ایثار و هنگامه چیدن میوه ایمان. آنگاه که از حنجره خشک عطش زده تنها واژه آب می گذرد، رمضان را با حلقوم تشنه حسین و یا حسین (ع) متبرک بخشیم.