سلام امیرحسین جان.

به نام خدای یاریگر همیشه مهربانان

امیرحسین جان. از وقتی که پا به زندگی ما گذاشتی شیرینی زندگی ما دوبرابر نه بلکه چندین برابر شده. تنهایی های من وقتی که بابا نیست،با تو پر می شد. احساس خوبی نبود تنهایی و غربت. توی تهران پر هیاهویی که همه با اینکه خونه هاشون تو دل همه ، ولی دلهاشون دور دوره ... شما دو تا (امیرحسین و بابایی) بهترین هدیه هایی هستید که خدا به من داده. چند سالی میشد که ننوشته بودم. خدا کنه بتونم. دفتر خاطراتت رو با خوشی ها پرکنم.