تولد امیرحسین

12:25 درست سر ظهر موقع اذان. صدای قرآن می اومد و بعدش اذان. و صدای گریه گل  پسرم. چه احساس قشنگی بود. دلم آرام شده بود. خانمی بالای سرم سوره ناس و فتح می خوند. وقتی که دیدمت انگار قبلا دیده بودمت. آشنای آشنا. بغلم که بودی...احساس غریبی داشتم. تا به الان باور نمی کردم که من مادر باشم. وقتی چشمات باز بود و همه جا رو نگاه می کردی، وقتی خمیازه می کشیدی، چقدر برایم جالب بود. نه نه و عمه و بابا پشت در بودند. آ نا نمی دانست که تو دنیا آمدی. وقتی زنگ زد و گریه کرد از شوق. تااااازه می فهمیدم مادر یعنی چه؟! بابایی وقتی نگات می کرد. دلم قیلی ویلی می رفت. یادمه، نمی دونستم کی باید غذا بخوری، کی باید شیرت بدم. خواب خواب بودی. کوچولوی کوچولو. می ترسیدم بغلت کنم. نگاهت که می کردم یه چیزی توی دلم قلقلکم می داد. خنده دار بود. ولی خیلی شیرین. امیرحسین تو بهترین هدیه خدایی.